Van mijn moeder mochten we nooit Monopoly spelen: “Daar komt altijd ruzie van”, zei ze dan. Maar eens per jaar deden we het toch en dan kwam er ruzie. De enige lachende was de bezitter van de Kalverstraat en Leidsestraat, die daar hotels bouwde en de anderen kapot speelde. Ooit waren het twee mooie statige winkel straten. Maar ga nu eens kijken. In de Leidsestraat bijvoorbeeld zijn veel mooie winkels verdwenen en souvenirshops en telefoonwinkels voor in de plaats gekomen. Geen plek meer om te zijn. Nog steeds een A-locatie voor vastgoedmensen, maar niet voor bewoners en bezoekers. In Gouda is de Kleiweg zijn einde nabij. Steeds meer leegstand en nog steeds torenhoge huren. Dus waarom nu de fietsen de schuld geven en naar een ponton verbannen. Zonde van het water.

Wereldhuis in lege ruimtesop Kleiweg

Op die plek kan beter een varende boot af- en aanmeren samen met een stel dobberende watertaxi’s en -fietsen. Op de kop van de Kleiweg kan op de plek van de fietsen wel een groenstrookje komen, met bankjes aan weerszijden. En in de lege ruimtes? Allereerst natuurlijk een taalcafé. Voor alle mensen die hun Nederlands of een andere taal willen oefenen met anderen die dat ook willen. Gewoon eigen initiatief en alleen een kopje thee, koffie of sapje erbij voor de uitbater. Een Wereldhuis, waar je kookles kunt krijgen in alle internationale keukens en hapjes kunt proeven en eten, hmmmm. Voor de toeristen een mooie plateelwinkel, Gouda’s trots. Een vinylwinkel met platen van Goudse kunstenaars als Tania Kross, Soesja Citroen en Di Gojim. Een sociale kruidenier, een poëziehuis en voorleeswinkel. Pop-up winkels met plaatselijke kunst en design. Lokale initiatieven als duurzaam alternatief voor Monopoly met al die verliezers.